มีใครที่มีลูกตอนนี้ อยากให้ลูกเรียนและโตที่ประเทศไทยบ้าง? อ. ปิยบุตร แสงกนกกุล

มีใครที่มีลูกตอนนี้ อยากให้ลูกเรียนและโตที่ประเทศไทยบ้าง?

สำหรับผม ไม่มีวันยอมเด็ดขาด

ประเทศไทย คือ ประเทศที่เหมาะกับเศรษฐีและคนมีอภิสิทธิ์

เมื่อเรามีอภิสิทธิ์ เราก็ย่อมทำให้ลูกมีอภิสิทธิ์ต่อไป

แล้วระบบอภิสิทธิ์เช่นว่านี้ มันก็กระจายทั่วไปหมด และจัดลำดับชนชั้นกันไป คนชั้นกลาง อาจไม่มีอภิสิทธิ์เท่าชนชั้นสูง แต่พวกเขาก็มีอภิสิทธิ์อยู่ดี

กล่าวให้ถึงที่สุด อภิสิทธิ์มันเสมือนอาภรณ์ห่อคุมกายให้กับคนทุกคน เพียงแต่ว่าอาภรณ์ที่ว่าก็แตกต่างกันไปตามแต่ละชนชั้น

นี่อาจทำให้คนไทยจำนวนมากไม่ชอบไปอยู่อาศัยใน ตปท เพราะ ดีๆชั่วๆ อยู่ไทย ยังไงก็มีอภิสิทธิ์ มากบ้างน้อยบ้าง ก็ว่ากันไป ไต่เต้ากันไป เอาเปรียบเป็นทอดไป กดขี่ต่อๆกันไป

พลเมืองไทย ไม่ถนัดสันทัดที่จะเป็นพลเมืองของโลก

ภาษา ก็คือข้อจำกัดหนึ่ง แต่มันก็เป็นข้อจำกัดที่แก้ไขเยียวยาได้

แต่ สถานะ อภิสิทธิ์ ความสะดวกสบายที่ได้รับเมื่อยามอยู่ประเทศไทย ต่างหาก ที่ทำให้พลเมืองไทย ไม่ยอมไปเป็นพลเมืองโลก

ถ้าผมเป็นผู้ปกครองของระบอบที่กดขี่เอารัดเอาเปรียบคนแบบประเทศนี้ ก็ง่ายมากที่จะจัดการควบคุมคน

ให้พวกเขาสบาย "อยู่เป็น" ทำมาหากิน ไม่ต้องคิด ไม่ต้องรู้ อยู่ไปวันๆ มีความสุข บริโภคไปวันๆ โดยไม่ค้นหาความรู้ ชีวิต ไม่ต่อต้านรัฐ ไม่ตั้งคำถาม

แล้วก็กดขี่กันไปเป็นทอดๆ ใครตักตวงได้ ก็ตักตวง

ไม่มีคนหัวขบถ ไม่มีคนหัวปฏิวัติ

มีแต่คน "อยู่เป็น" และ "อยู่ไปวันๆ คิดว่าเช่าเขาอยู่"

สภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทำให้ผมอึดอัดไปแล้ว ทำไมผมต้องยอมให้ลูกผมอยู่ต่อไป

แน่นอน หากผมมีลูก เขาคงใช้สิ่งต่างๆที่ผมพอมีอยู่บ้างเพื่อได้เปรียบผู้อื่น เอาเปรียบ มีแต้มต่อ

แต่มันจะคุ้มอะไร กับการได้หุ่นยนต์ที่ถูกฝังโปรแกรม หรือไม่ก็ได้คนกะล่อนที่เอาตัวรอดไปวันๆ
--
สู้ให้เขามีโอกาสเรียนรู้โลก ออกไปเผชิญโลก แล้วมองกลับมา ไม่ดีกว่าหรือ
อ. ปิยบุตร แสงกนกกุล